برای ما که در فضای به شدت سیاسی ایران زندگی می کنیم و از سر همین سیاسی شدن مسئله زنان، شاید تنها طریق مبارزه را تلاش جنبش زنان برای اصلاح یا تغییر قوانین تبعیض آمیز به خصوص در حوزه قوانین خانواده می دانیم، گفتگو از زنان روستایی و برنامه های مربوط به فقرزدایی و توانمندسازی آنها چندان باب میل یا حداقل مورد علاقه ما نباشد وقتی خشونت های اجتماعی، جنسی و سیاسی علیه زنان بیشترین حوزه های برنامه ریزی و فعالیت ما را به خود اختصاص می دهند. در حالی که موضوع اجلاس امسال کمیسیون کمی فراتر از دغدغه های زنان ایرانی است و قدم درحوزه هایی همچون توانمندسازی اقتصادی می گذارد که شاید در این سال ها از دید ما مغفول مانده است و اقشار و گروه هایی از زنان را در بر می گیرد که در پس سیاست های ناکارآمد اقتصادی بیشتر از پیش با فقر دست و پنجه نرم می کنند و به ناگریز راهی شهرها و کلان شهرها می شوند تا جایی در گوشه ای معاش روزانه خود را تأمین کنند.
اجلاس امسال کمیسیون مقام زن، در حالی برگزار می شود که بحران مالی جهانی موجب کاهش هزینه های عمومی شده درست زمانی که زنان فقیر پیش از همیشه نیاز به کمک های مالی دولت دارند. کمبود زمین برای زنان روستایی در حال افزایش است چرا که شرکت ها در حال تخریب زمین ها هستند. حالا زنان دوباره گرد هم آمدند تا پیام فوری خود را به سازمان ملل برسانند.
به گفته کمیسیون مقام زن، امسال 290 درخواست از سوی سازمان های غیردولتی به منظور برگزاری پانل های موازی ارسال شده که در نوع خود بی نظیر است. از توسعه پایدار و حقوق بشر گرفته تا بهداشت و قاچاق زنان و دختران موضوعات مورد بحث در پانل ها خواهد بود. اما بسیاری از جلسات بر موضوع اصلی یعنی زنان روستایی و ارزیابی برنامه های تأمین مالی جهت برابری جنسیتی متمرکزند.
چرا اجلاس 56 کمیسیون مقام زن به زنان روستایی می پردازد؟
زنان 60 تا 80 درصد غذای مصرفی را تولید می کنند اما سهم ناچیزی از زمین در اختیار آنهاست. کمتر از 10 درصد از همه وام ها و 5 درصد از منابع مالی دیگر را دریافت می کنند. سازمان جهانی غذا و کشاورزی – فائو- اظهار کرده است اگر دسترسی زنان به منابع تولیدی به اندازه مردان بود، سهم زنان می توانست تعداد افراد گرسنه را از 17 به 12 درصد کاهش بدهد.
توانمندسازی زنان روستایی و نقش آنها در امحای فقر و گرسنگی، توسعه و چالش های جاری اولویت موضوعی اجلاس جاری کمیسیون است. انتخاب این موضوع در واقع به اهمیت تأثیرات ناشی از ناپایداری اقتصاد جهانی و تغییرات آب و هوا باز می گردد که هردو چرخه فقر را بیشتر از همه برای زنان تشدید می کند. بهبود شرایط زنان روستایی یکی از محورهای سند پکن نیز هست که از سال 1995 در قالب برنامه ریزی ها و سیاستگذاری هایی برای ستیابی زنان روستایی به منابعی همچون زمین، اعتبار، تکنولوژی و کار شایسته مورد تأکید قرار گرفته است. نیاز این زنان برای حضور در فرایندهای تصمیم گیری ، دسترسی به آموزش و خدمات آموزشی از اولویت های مهم فعالیت در قالب این محور است. طبق کنوانسیون منع تبعیض علیه زنان نیز بهبود وضعیت زنان روستایی تنها با تحقق کامل حقوق بشر آنها میسر می شود. اکنون کمیسیون مقام زن فرصتی را فراهم ساخته تا ان جی اوهای زنان از سراسر دنیا گرد هم آیند و از بهترین رویه ها بگویند ، راههایی برای طراحی استراتژی هایی برای غلبه بر چالش های پیش روی زنان ارائه کنند.
26 فوریه جلسه افتتاحیه با حضور نمایندگان سازمان ملل، رئیس کمیته ان جی اوهای کمیسیون و قرائت پیام میشل باشلت، مدیر نهاد برابری جنسیتی سازمان ملل افتتاح می شود. پانل چشم اندازهای منطقه ای به مدیریت رئیس کمیته برگزار شده و بعد آموزش برای رهبران زنان روستایی بخش دیگری از برنامه نخستین روز خواهد بود. تنها نگاهی به شرکت کنندگان در این روز نشان می دهد که طرح ها و ابتکارات بسیار زیادی در سراسر دنیا و به ویژه در کشورهای در حال توسعه اجرا شده یا در حال اجرا هستند که امنیت غذایی، منابع طبیعی و معاش زنان را تأمین کنند. به عنوان مثال سازمان زنان روستایی در منطقه ای از اکوادور از روش های سنتی کشاورزی زیست محیطی برای افزایش باروری و بهبود سیستم های آبیاری برای زنان استفاده کرده است. در نیکاراگوئه زنان عضو اتحادیه همکاری براماس و انجمن همکاری های کشاورزی اعتباراتی را در اختیار زنان کشاورز قرار دادند تا سیاست های بخش کشاورزی را بر اساس منافع زنان تغییر دهند. در تانزانیا زنان روستایی از طریق گفتگو با مقامات محلی توانسته مجوزهایی برای در اختیار گرفتن زمین های کشاورزی بگیرند. در بنگلادش زنان در برنامه عمل توسعه مشارکتی با همکاری نمایندگان دولت برای به رسمیت شناختن حق آنها بر زمین و کشاورزی کار کرده اند.
به گفته یکی از رهبران زن محلی ما نیاز به سیاست های دستوری طراحی شده نداریم ما به منابع نیاز داریم برای این که خود و خواهرانمان را توانمند بسازیم. نیاز داریم به این که در همه سطوح تصمیم گیری به عنوان گروهی از ذینفعان نظرات و تصمیم های ما به اجرا در آید.
امسال اجلاس کمیسیون اختصاص به زنان گرس روت دارد تا صدای آنها را بشنود. زنان گرس روت واقعیت را زیسته اند. بنابراین بر دستورالعمل کمیسیون تأثیر می گذارند که بایستی خط و مشی های کلی آن را تنظیم کنند.
هماهنگ کننده جلسات سازمان های غیردولتی کمیته ان جی اوهای کمیسیون مقام زن است در سال 1972 به عنوان کمیته جایگزین کنفرانس ان جی اوها با دارای جایگاه مشورتی سازمان ملل ایجاد شد. این کمیته یک سازمان داوطلبانه NGO/CSW/NY شورای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که با کمیته های خواهری در ژنو و وین در کنفرانس ان جی اوها کار می کند.
اعضای کمیته شامل 200 سازمان غیردولتی ملی و بین المللی و نیز افرادی می شود که برای ارتقای حقوق زنان در سطح ملی و بین المللی کار می کنند. دستورالعمل کمیته در واقع تسهیل گفتگو بین سازمان های غیردولتی در ارزیابی سیاست های دولتی برای زنان در سراسر دنیاست. همین کمیته است که حضور سازمان های غیردولتی را در اجلاس های سالان کمیسیون امکانپذیر می سازدو ارتباط تنگاتنگی نیز با کمیته رفع تبعیض علیه دارد.
سازمان های غیردولتی زنان امسال قرار است از بحران مالی جهانی سخن بگویند، سیاست های اقتصادی دولت ها را در حوزه زنان و کشاورزی ارزیابی کنند و تجربیات مفید و منحصر به فردشان را در اختیار یکدیگر قرار دهند. امسال سال زنان روستایی است. زنانی که صدایشان کمتر در جنبش زنان شنیده می شود اما کسی نمی تواند انکار کند که چطور عدم دسترسی به زمین و منابع اقتصادی کرامت انسانی و حقوق بشر آنها را نقض می کند.
برای اطلاع بیشتر از برنامه ها و نشست های سازمان های غیردولتی به لینک زیر مراجعه کنید.
http://www.ngocsw.org/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر